Mila ile 4. günümüz;
Dün yiyecek içecek konularından gittik ya sabah kahvaltısında da devam ettik. Mila benden yeni yemek, pasta, börek tarifleri istedi . Tarif defterimi açtım, aklına yatan veya tavsiye ettiğim tarifleri itinayla yazdı.
Sonra Skype' tan İsviçre'de masterini bitirdikten sonra staj yapan kızıyla görüştü. Baktım büyük hararetle konuşuyorlar. Meğer kızı yıllardır lisanslı basketbolcuymuş ve birkaç yıl önce uluslararası bir turnuva için İzmir' de bulunmuş. Şimdi de okulunu bitirince birkaç farklı ülkeden şirketlere iş için başvurmuş. Aralarında Türk şirketleri de varmış ve Mila, kızının Türkiye'ye yerleşip çalışmasına ısrarla karşı çıkıyormuş. Ama şimdi gelip kendi gözleriyle görünce yanıldığını anlamış ve fikrini değiştirmiş. Kızına büyük hararetle buranın nekadar gelişmiş ve modern bir yer olduğunu, insanların birbirine ne kadar hoş görülü davrandığını...art arda sıralıyordu. "Artık seni destekliyorum, buraya gelmen için ne gerekiyorsa yap." diyordu.
Sonra hazırlandık ve evden çıktık. Tramvayla 2Eylül caddesinden, Reşadiye Camisi yanından geçtik ve Stadyum durağında indik. Bugün Arkeoloji müzesini geziyoruz. İtiraf etmem gerekiyorsa, bunca yıllık Eskişehir' liyim ve ilk defa burayı ziyaret edecektim. Durup dururken de müzeye gidilmiyor ki, kısmet bugüneymiş.
Anadolu' nun birçok yeri gibi buradaki yerleşimler de M.Ö. 14. yüzyıldan itibaren biliniyor. Hititler, Frigler, Lidyalılar, Persler, Romalılar, Selçuklular, Osmanlılar ve bizler... Kimler gelmiş, kimler geçmiş....
Her dönemin arkeolojik buluntuları çok hoş va anlaşılır bir mizansen içinde anlatılmış. Müzede bazı interaktif anlatım sistemleri de kullanılmış. Mesela bu eski zaman iki tekerlekli arabasına binince sanal atın dizginlerini kullanarak bir antik şehirde dolaşabiliyorsunuz. Zemin kattaki fotoğraf sergisini de tamamlayınca karnımız acıkmıştı bile.
Mila, ülkesinde döner dükkanları olduğunu hatta oğlunun çok sevdiğini söylemişti. Sadece dürüm şeklinde satılıyormuş. Bugün şöyle yoğurtlu tereyağlı iskender kebaplarımızı yedik. "Döner" adının nereden geldiğini öğrenmek ve gerçeğini yemekten çok memnundu elbette. Yemek sonrası çaylarımızı içtik, çiçeklerle bezenmiş püfür püfür bahçede uzun uzun sohbet ettik.
Sonra Atatürk Bulvarında yürüyüşe geçtik. Bu semt Eskişehir'in en modern yapılarının, en geniş yollarının, yaya ve bisikletliler için düzenlenmiş kaldırımlarının bulunduğu yerdir. Üstelik her taraf çok bakımlı bahçelerle bezenmiş.
Mila her tabelayı sesle okuyordu, ne demek olduğunu soruyordu. Artık bazı şeyleri öğrenmeye başladı. "Teşekkür ederim " demesi zor geldiği için "Sağ ol " demesini öğrettim. Bir de her tanıdığım "Hoş geldin " dediği için, "Hoş bulduk" demesini öğrendi.
Artık eve gidip dinlenmeyi düşünürken, apartmandan komşum aradı neredesiniz, diye. "Misafirini Sazova ve Şelale Parklarına götürememişsindir, hadi gelin de birlikte gidelim." dedi. 
Eski gerçek uçakların sergilendiği Havacılık Müzesinin yanından geçtik ve Sazova Bilim Sanat ve Kültür Parkına vardık.
Çok geniş bir arazi üzerinde gölet, Disneyland'ı andıran şato, korsan gemisi, çocuklara yönelik uzay bilimleri deney merkezi, yarı açık konser salonu, amfitiyatro, ulaşımda kullanılan tren, kafe, restoran ve çok sayıda çocuk oyun alanları var.
Çan kulesi- Diyarbakır, Adalet kulesi- Topkapı Sarayı, Ulu kule- Mardin, Burgulu kule- Amasya, Galata kulesi- İstanbul, Yivli kule- Antalya, Kız kulesi- İstanbul, Sindrella kulesi- İstanbul.
Özellikle Ramazan ayında buradaki konser salonunda her akşam halka açık konserler ve eğlenceler düzenleniyor.
Tekrar arabalara atladık ve bütün Eskişehir'i tepeden gören Şelale parka gittik.
Bir bakıma Mila'nın Eskişehir'e vedasıydı bu. Yarın İstanbul' a yolculuk var.
Arkası yarın...
0 yorum: